martes, 19 de octubre de 2010

Mi primer relato (qué cosas tiene internet!)

Hay veces en las que encaminas una búsqueda hacia un resultado concreto y das con algo, que sin ser lo buscado, es más emocionante. En este caso, buscaba mi nombre en internet por motivos que no tienen nada que ver con mi ego, y me he encontrado con el que probablemente es mi primer relato (más allá de las redacciones del colegio).

Desde hace unos años La Voz de Galicia, periódico de mayor tirada en Galicia, organiza en verano un concurso de relatos y otro de novela. En cuanto a relatos, publican casi cualquier cosa (como comprabaréis, lo que envié es más una reflexión que un relato y aún así, bastante pobre) y el premio es por votación popular; por lo que se refiere a la novela, el plazo que dan para escribir es muy corto (el año pasado, si mal no recuerdo, desde la convocatoria hasta la fecha de entrega había unos 15 días) y el ¿premio lo otorga un jurado? (no lo recuerdo).

Lo que envié, como os decía, es una reflexión: una reflexión sobre la vagancia, argumentada de una forma bastante simplona (algunos también la consideraran estúpida y otros, también espero que simpática) para verla y convertirla, si se aprovecha bien, en eficiencia (el arte de mucho con pocos recursos). La reflexión se titula Vagancia Creativa y, por lo que descubro hoy, dió lugar a un blog llamado El vago creativo.

Aquí queda lo que escribí en su día (en gallego):

SON VAGO. Nacín vago e o sigo sendo. A vagancia non é mala, ata pódese dicir, que mentres sexa unha vagancia creativa, é algo beneficioso; o que non ten xeito ningún é a vagancia con maiúsculas: a vagancia absoluta.

Explícome. Se che pica un pé, poñamos por caso (porque é xusto o que me pica agora: o pé dereito) e non fas nada para solucinalo, esperando a que che pase o picor, coa temible consecuencia de que ese picor se prorrogue pola eternidade, neste caso estaríamos a falar de vagancia absoluta; pasividade total, coma un vexetal pero con consciencia. Seguindo co exemplo do picor do pé, se pensas en solucionalo dende a perspectiva innovadora da vagancia e non como eses tolos aos que lles faltaría tempo para dobrar o lombo e rascar con saña o inocente pé, pero tampouco ves con bos ollos a idea de non facer para remedialo, pode xurdir de aí o algo que remedie este picor, un invento. Agora xa non é invento, pero no seu momento si que o foi: un pao de madeira rematado na súa parte superior cunha man, tamén de madeira ou de metal, para así poder rascar o pé sen moito esforzo.

Seica moita xente puido esbozar un sorriso ao ler as líneas precedentes: iso é porque é un exemplo sinxelo e foi o primeiro que me cruzou polos miolos (e o pé dereito), pero podo poñer exemplos máis significativos que vos fagan meditar: ¿como naceu a agricultura co boa que está a carne? Consecuencia de non tomarse a molestia de ter que ir cazar e andar tras os animais, co cómodos que podían estar tumbados baixo unha árbore! Por iso o home é vago-sedentario. Da Muralla China pódese sacar a mesma conclusión: ¿Por que saír da casa para defenderte do inimigo se podes facer unha muralla que te defenda, e ti, mentres, no outro lado tan tranquilo?... e por non falar do mando a distancia da TV¿ Mentres sexamos vago-creativos non hai problema.

Dejo también un enlace a la entrda del blog al que he servido de "muso" :D Vagancia Creativa

7 comentarios:

Metalsaurio dijo...

Por cierto, es del verano de 2005 o 2006.

rebe dijo...

jeje, yo la tengo recortada:)

Metalsaurio dijo...

Не го пропускайте, някой ден ще подпише! ;)

Една целувка

Pugliesino dijo...

Creo que es a este tipo de creatividad a lo que se refería la UE en lo de perseguir a los piratas, quiero decir a los creativos :)

Está claro que Metalsaurio solo hay uno, y galego por supuesto!

Un abrazo quillo

Mira Newton la que lió mientras hacía el vago :)

rebe dijo...

Ya sabes más búlgaro q yo:P
Ánimo con las editoriales!

Gabriel Bevilaqua dijo...

Jeje, un poco descifrando y otro poco con el traductor pude leerlo. Es cierto que no es un relato, más bien es un artículo, pero está bastante bueno y aunque lo llamas "vagancia creativa" es lo que algunos nombran "ocio creativo". Así que, más allá del humor con que está impregnado el texto, no está para nada mal encaminado. Eso sí, en el caso de los chinos, lo de la muralla no les dio mucho resultado...

Saludos.

Metalsaurio dijo...

Gabriel, si hacemos caso a Futurama, los guerreros mongoles están esperando a que caiga la muralla para invadir China, "ergo" si que les está dando resultado :)